Grażyna Paciorek-Draus, Tomasz Sikorski – muzyka fortepianowa

Grażyna Paciorek-Draus, Tomasz Sikorski – muzyka fortepianowa. Dezintegracja, samotność, kreacja, Chopin University Press, Warszawa 2020, ss. 283 (ISBN 978-83-65990-34-1).

Samotność i twórczość – te dwa fenomeny definiują życie Tomasza Sikorskiego (1939–1988), pianisty, kontrowersyjnego kompozytora wyniesionego i odrzuconego, który konsekwentnie i uparcie pracował nad stylem wypowiedzi artystycznej, co przyniosło wykrystalizowanie się oryginalnego języka dźwiękowego. Człowieka o wyrazistej osobowości, niełatwych relacjach z rzeczywistością i traumatycznym losie. Autorka przedstawia życie i twórczość fortepianową Sikorskiego, poszukując ulotnych związków między osobowością artysty a jego dziełem. Perspektywę psychologiczną dla tychże poszukiwań stanowi teoria dezintegracji pozytywnej Kazimierza Dąbrowskiego – jedna z najważniejszych koncepcji rozwoju przez twórczość. Gruntowna obserwacja utworów fortepianowych Sikorskiego obejmuje badanie morfologii oraz omówienie ich symboliki i przekazu. Analiza formalna, strukturalna, harmoniczna oraz interpretacja teoretyczna dotykają wszystkich elementów dzieła. Rozważania uwzględniają także próbę ukazania idiomu twórczego Sikorskiego poprzez skonfrontowanie własnych odkryć badawczych autorki z powszechnie przyjętymi opiniami, wiążącymi jego kompozycje z takimi nurtami jak sonoryzm i minimal music.

Muzyka w tle: Preludium Tomasza Sikorskiego (fragm.), Kamil Borkowski – fortepian
UMFC CD 135a | 2020

Nagranie i montaż filmu: Karol Skierski

Dźwięk: Justyna Popiel