Pracownicy

ad. dr hab.

Leszek Lorent

perkusja

Perkusista. W 2008 roku ukoń­czył z wyróż­nie­niem Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie. Kształcił się rów­nież w Conservatoire Nationale Superieur Musique et Danse de Lyon w mistrzow­skiej kla­sie prof. Jeana Geoffroy’a. W latach 2006–2009 uczest­ni­czył w kur­sach inter­pre­ta­cji nowej muzy­ki w Estonii (Tallin). Jest lau­re­atem kra­jo­wych i mię­dzy­na­ro­do­wych kon­kur­sów.

Regularnie bie­rze udział w festi­wa­lach: Warszawska Jesień, Festiwal Aujourd’hui Musiques w Perpignan, Flaneries Musicales w Remis, Festiwal Novelum w Tuluzie, Warszawskie Spotkania Muzyczne, Festiwal Tradycji i Awangardy Muzycznej Kody, Musica Polonica Nova. Jako soli­sta wystę­po­wał z Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą Teatru Wielkiego w Warszawie, Orkiestrą Filharmonii Świętokrzyskiej, Sinfonią Iuventus, Orchestre Perpignan Méditerranée, Orkiestrą Narodowego Forum Muzyki.

Artysta otrzy­mał licz­ne sty­pen­dia m.in: Prezesa Rady Ministrów, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Banku Société Générale, Funduszu Popierania Twórczości ZAiKS, Stypendium Młoda Polska, Stypendium dla wybit­nych mło­dych naukow­ców Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Nagrodę Rektora Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina za osią­gnię­cia nauko­we.

Leszek Lorent ma na swo­im kon­cie pra­wy­ko­na­nia dzieł wie­lu współ­cze­snych kom­po­zy­to­rów, m.in.: Marcina Błażewicza, Dariusza Przybylskiego, Ignacego Zalewskiego, Miłosza Bembinowa, Tomasza Opałki, Aleksandry Gryki, Pawła Hendricha. Specjalizuje się w wyko­ny­wa­niu utwo­rów mul­ti­per­ku­syj­nych oraz dzieł teatru instru­men­tal­ne­go. Jako spe­cja­li­sta tej dzie­dzi­ny sztu­ki bie­rze udział w wie­lu kon­fe­ren­cjach i sesjach badaw­czych w kra­ju i za gra­ni­cą, nie­jed­no­krot­nie będąc ich pomy­sło­daw­cą i kie­row­ni­kiem nauko­wym, zasia­da w jury kon­kur­sów muzy­ki współ­cze­snej.

W 2012 roku arty­sta otrzy­mał tytuł dok­to­ra sztu­ki muzycz­nej (roz­pra­wa dok­tor­ska Wybrane aspek­ty filo­zo­ficz­no-wyko­naw­cze mul­ti­per­ku­syj­nych trak­ta­tów dźwię­ko­wych Iannisa Xenakisa, Vinko Globokara i Marcina Błażewicza), zaś w 2016 tytuł dok­to­ra habi­li­to­wa­ne­go (dzie­ło arty­stycz­ne sta­no­wi­ła pły­ta Kundalini. Lorent plays Błażewicz). Leszek Lorent jest auto­rem ksią­żek tema­tycz­nych – Szkice per­ku­syj­ne. Zagadnienia filo­zo­ficz­no-wyko­naw­cze mul­ti­per­ku­syj­nych trak­ta­tów dźwię­ko­wych wybra­nych twór­ców (wyd. Cultura Animi, 2014), oraz Ineffabilis. Perkusyjne dzie­ła Marcina Błażewicza (wyd. Cultura Animi, 2015). W krę­gu jego nauko­wych docie­kań i zain­te­re­so­wań arty­stycz­nych znaj­du­je się filo­zo­fia muzy­ki, muzy­ka sto­cha­stycz­na Iannisa Xenakisa, zagad­nie­nia pol­skie­go sono­ry­zmu, pier­wot­ne for­my sacrum kształ­to­wa­ne przez dźwię­ki pra­per­ku­sji (obrzę­do­wość i rytu­al­ność muzy­ki per­ku­syj­nej).

Leszek Lorent jest adiunk­tem macie­rzy­stej Uczelni, kie­row­ni­kiem Studium Muzyki Nowej. Jego arty­ku­ły z pogra­ni­cza muzy­ki i filo­zo­fii były publi­ko­wa­ne w piśmie war­szaw­skich uczel­ni arty­stycz­nych Aspiracje, w Zagadnieniach Naukoznawstwa PAN oraz w wie­lu innych wydaw­nic­twach nauko­wych w Polsce i za gra­ni­cą (łącz­nie ponad 17 pozy­cji). Dorobek fono­gra­ficz­ny Lorenta obej­mu­je kil­ka­na­ście płyt cd na któ­rych wystę­pu­je jako kame­ra­li­sta oraz 3 pły­ty solo­we:

• Eidos, zawie­ra­ją­ca dzie­ła Dariusza Przybylskiego, Miłosza Bembinowa, Ignacego Zalewskiego i Iannisa Xenakisa (reż. Michał Szostakowski; wyd. For Tune, 2013)
• Kundalini. Lorent plays Błażewicz, zawie­ra­ją­ca świa­to­we pre­mie­ry dzieł Marcina Błażewicza (reż. Andrzej Brzoska, wyd. Requiem Records, 2015)
• Tonisteon, zawie­ra­ją­ca dzie­ła Iannisa Xenakisa, Marcina Błażewicza, Dariusza Przybylskiego, Ignacego Zalewskiego (reż. Michał Szostakowski; wyd. Requiem Records, 2016)

Jest człon­kiem Stowarzyszenia Artystów #ART oraz Stowarzyszenia Artystów Euforis.

Ważniejsze publi­ka­cje:

• Kulturowy sta­tus twór­cy – genial­ność czy sza­leń­stwo. Rzecz o trans­gre­sji; [w]: Zagadnienia Naukoznawstwa; PAN; 2011
• W cie­niu Beliala i Menory – meta­fi­zycz­ne inspi­ra­cje Dariusza Przybylskiego; [w]: Pismo war­szaw­skich uczel­ni arty­stycz­nych Aspiracje; Warszawa; 2011
• Scenariusz wyko­naw­czy kom­po­zy­cji muzycz­no – soma­tycz­nej? Corporel Vinko Globokara; [w]: Polsko-Angielski Kwartalnik Internetowy Heksis; 2011
• Emitte lucem et veri­ta­tem tuam – per­ku­syj­ne sacrum prze­ło­mu wie­ków; [w]: Pismo war­szaw­skich uczel­ni arty­stycz­nych Aspiracje; Warszawa; 2012
• Najciemniejsza ciem­ność – Marcina Błażewicza gno­styc­kie miste­rium wyzwo­le­nia; [w]: Pismo war­szaw­skich uczel­ni arty­stycz­nych Aspiracje; Warszawa; 2012
• Czy zdo­łasz nadać sobie wła­sne zło i dobro i zawie­sić wolę swo­ją nad sobą jak zakon? Efekt Lucyfera w rela­cji czło­wiek i Bóg, Stwórca i twór­ca; [w]: Efekt Lucyfera w per­spek­ty­wie nauko­wej; red. A. Drabarek, Z. Król; Warszawa 2013
• Szkice per­ku­syj­ne. Zagadnienia filo­zo­ficz­no-wyko­naw­cze dźwię­ko­wych trak­ta­tów per­ku­syj­nych wybra­nych twór­ców. Książka o tema­ty­ce per­ku­syj­nej; wyd. Cultura Animi; 2014
• Sztuka, reli­gia, pra­ca socjal­na, czy­li o róż­nych odsło­nach uni­wer­sum i jego wpły­wie na jed­nost­ko­wy roz­wój czło­wie­ka; [w]: Religijne uwa­run­ko­wa­nia pra­cy socjal­nej; red. M. Patalon; wyd. Adam Marszałek; Toruń 2014
• Ineffabilis. Perkusyjne dzie­ła Marcina Błażewicza; wyd. Cultura Animi; 2015

Więcej infor­ma­cji www.leszeklorent.net