Trio f-moll op. 10 na skrzypce, wiolonczelę i fortepian Grzegorza Fitelberga oraz Sonata op. 7 nr 2 na wiolonczelę i fortepian Mieczysława Wajnberga to dzieła kameralne wysokiej próby – odmienne stylistycznie, ale równie poruszające, urozmaicone fakturalnie, szalenie ekspresyjne i emocjonalne. Obu kompozytorów łączy żydowskie pochodzenie i związki z Warszawą, w tym studia w warszawskiej uczelni muzycznej.
Trio f-moll op. 10 przyniosło Fitelbergowi pierwszą nagrodę na konkursie hrabiego Maurycego Zamoyskiego w Warszawie. Niewątpliwymi walorami dzieła są jego epicka narracja i gorąca, czasem wybujała emocjonalność, przekładająca się na urozmaiconą fakturę kameralną. Kompozytor z jednej strony ujawnia swe symfoniczne zacięcie, z drugiej zaś zachowuje doskonałe proporcje między głosami, dzięki czemu żaden plan nie jest dominujący ani przyćmiony przeładowaną partią fortepianu.
Niezwykłe dzieje życia Wajnberga, naznaczone tragiczną historią XX wieku, symbolizują piętno, jakie historia może odcisnąć na losach człowieka. Doświadczenia te pobrzmiewają w II Sonacie op. 7 – jednym z najbardziej osobistych dzieł kompozytora, napisanym dla Mścisława Rostropowicza. Subtelnie wplecione we wszystkie trzy części odwołania do tradycyjnej melodyki żydowskiej spajają cykl. Wiolonczela, ze swoją barwą i ekspresją oraz możliwością operowania wieloma rejestrami, stała się dla kompozytora medium, za pomocą którego wypowiedział się swobodnie i przekonująco. Jako znakomity pianista, Wajnberg zadbał też o efektowną fakturę fortepianową. W finale sonaty pojawia się cytat z I części Koncertu wiolonczelowego op. 107 Szostakowicza.
Artystyczny kunszt ujawniają w nagraniu muzycy Varsovia Piano Trio: Ewa Skardowska (fortepian), Adam Zarzycki (skrzypce) i Piotr Hausenplas (wiolonczela). Rejestracji dokonali Katarzyna Rakowiecka-Rojsza i Igor Szymański.

CD do nabycia na chopinup.pl